Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Attulisti aliud humanius horum recentiorum, numquam dictum
ab ipso illo, quod sciam, primo utilitatis causa amicum
expeti, cum autem usus accessisset, tum ipsum amari per se
etiam omissa spe voluptatis.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non
dicente te intellego;

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Erit enim mecum, si tecum erit.
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.

Bork: Ego vero isti, inquam, permitto.
Proclivi currit oratio.: Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Murenam te accusante defenderem.: Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
Bork: Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Itaque fecimus.: Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.
Non igitur bene.: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Tum ille: Ain tandem?
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quae duo sunt, unum facit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Non laboro, inquit, de nomine. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Nunc de hominis summo bono quaeritur; At hoc in eo M.